مار

داشتم فکر میکردم شبیه چه حیوونی هستم

دیدم لامصب بدجوری دارم میرسم به این حیوونه خوش خط و خار

بدون غرض و مرض شخصی جوابم به هر حرفی شده یه نیش

نشستم خودمو روانکاوی کردم دیدم این خصیصه از اول باهام بوده ولی چند سالیه داره کم کم به زیادت میرسه

دیروز سواره اتوبوس شدم یهویی کار پیش اومد چند متر جلوتر باید پیاده میشدم، به یارو گفتم خواهشن درو بزن پیاده شم، لج کرد گفت شما که این کارو بکنی از بقیه چه انتظاری میشه داشت، زبانه رفت بگه، شما هیچ غمت نباشه که هیچکی هیچ انتظاری از شما یکی نداره

مشکل اینجاست که خودم فکر میکنم دارم تیکه میندازم، ولی اونیکه میخوره گوشه کنایه برداشت میکنه

قبلنا یه آدم مریضی مثل خودم بود که کل صحبتمون با هم کل کل بود ولی هر دومون لذت میبردیم، نمیدونم چرا واسه بقیه صادق نیست

خلاصش دیگه خودمم زده شدم از این اخلاق، فکر میکردم حقی از کسی به گردنم نیست، ولی الان میبینم

میدونم زیاده خواهیه، ولی اگه تو این شبها خواستین کسیو ببخشین، یادتون به من هم باشه

خیلی این دعا رو دوست دارم

پروردگارا
آرامشی عطا بفرما تا بپذیرم آنچه را نمیتوانم تغییر دهم
و شهامتی که تغییر دهم آنچه را که میتوانم
و دانشی که تفاوت این دو را بدانم