یاد اون روزا بخیر...

سرم پایینه ، اینقدر پایین که گردنم داره زق...زق... میکنه. پیشونیم خیسه ، اینقدر خیس که قطره های عرق داره از روی بینیم میچکه روی زمین. چشم هام رو روی هم بستم که چشمم توی چشم کسی نیفته... من شرمنده ام...

الان 34 روز از آخرین روزی که برای این نظام مقدس در لباس مقدس خدمت میکردم میگذره. 34 روزه که دیگه صبح ها به نیت زیر پرچم از خواب بیدار نمیشم. 34 روزه که پا توی پوتین نکردم. 34روزه که به کسی احترام نظامی نذاشتم. الان 34 روزه که ولم... 34 روزه که خدمتم تموم شده...ولی...

ولی مدت زیادی هست که هیچ اثری از من و خیلی از دوستان دیگه توی وبلاگ نیست. بقیه دوستان حتما میدونن چند وقته خبری ازشون نیست. ولی من سعی کردم یادم نیاد آخرین پستی که توی وبلاگ گذاشتم کی بود ویا چی بوده! پیگیرش نشدم اینجوری کمتر آبروریزیه وجدانم هم راحت تره.

داره یه چیزایی یادم میاد... داره یادم میاد توی جشن فارغ التحصیلی مهدی صورتی یه برگه های کوچیکی رو بین بچه ها پخش می کرد. برگه هایی که اسم وبلاگ روش نوشته شده بود. چند روزی گذشت که عضو وبلاگ شدیم... چند روزی گذشت که اولین مطلبمون رو روی وبلاگ گذاشتیم... چند روزی گذشت تا تعداد اعضا زیاد شد... وبلاگ شلوغ شد... داغ شد... فلان استاد نمره زده... فلان استاد پروژه میده... فلانی دفاعیه داره... فلانی داره میره سربازی... فلانی دایی شده... خاله شده... عمو شده... عمه شده... فلانی عزیزی رو از دست داده...و...

هرجوری بود همه از حال و روز هم خبر داشتیم. هر اتفاقی برای هرکدوم از بچه ها میفتاد ، همین وبلاگ بود که همه رو باخبر میکرد... دوست بودیم و این خیلی خوب بود... خوب بود... بود... ولی الان...............من شرمنده ام..............

یاد اون روزا بخیر...................