انقراضیه یا نگرشی بر سیر انحلال ما

سلام

نهضت انقراض برو بچه الکترونیک با اعزام دلاور مردانی همچون حسن مجیدی، سید حمید هاشمی و ...  در تاریخ 1390.10.1شروع شد. ولی در اصل فداییان این راه با دوستانی شروع شد که تیر 1390 به خدمت اعزام شدند یادش بخیر ساداتیان. 

 هنوز 2 ماهی از این مصیبت عزما نگذشته بود که خبر اعزام حدود 10 نفر از رفقا تو برج  اسفند  کمر  ورودیمون رو شکست ( البته نه به این فجاعت!)  این در حالی بود که هنوز حدود 20 نفرمون هنوز دانشجو بودیم. یادشون بخیر امیر گودرزی، علی خراسانی،، زمردیان ،.... 

کم کم عید شد و همه جا شلوغ شد به جز وبلاگمون که  تجربه ی  10پست تو ی 2 ماه رو گذروند.

رفقای خدمتی از با حال بودن خدمت میگفتن، شبیه بچگیمون بود که از شهربازی رفتنمون با عمو و دایی و ... واسه  بچه محلا تعریف می کردیم

و اما سال نو مبارک.

یه عده از رفقا که درس رو تموم کرده بودن در گیر و دار ماراتن فارغ التحصیلی دست و پا زنان بودن که خبر اومد وا مصیبتاااااااااا کجایید که سعید افشاری ، ایمان مجید ، احسان میرزایی و جمعی دیگر به خدمت سربازی شتافتند .

یه قانون فیزیکی هست که میگه "خدمت از بین نمیره فقط مدتش و زمان اعزامش تغییر میکنه" 

این قانون شامل حال رفقای جا مانده از قافله ی خدمت شد و علی زال، حسین صرام، علیرضا قنواتی ، اصغر پدریان و  2 قل خجسته مهرها ... رو به جمع خادمین به این مرز و بوم ملحق کرد.

هی هی هی امان از این خدمت که هر چی سعی میکنی ازش فرار کنی فقط عرصه رو بهت تنگتر میکنه، مهدی قاسمی علیرغم مهلت 2 ماهه بالاخره امروز راهی سیرجان شد. 

البته این نهضت با رفقایی که تیر امسال درس رو تموم کردن و هنوز اعزام نشدن ادامه داره...  

3 روز پیش می خواستیم یه برنامه بریزیم دیدم از اون جمع صد و اندی نفر  شاید به تعداد انگشت های یه دست مونده باشند که اصفهانن و خدمت نیستن و درس نمی خونند