جهاد کجایی که یادت بخیر

سر شب وقتی داشتم پست آقا رامین رو میخوندم کلی خاطره یادم اومد، کلی رفتم تو فکر، منم دلم میخواد چند تایی اسم بگم، باشه اصرار نکنین، خودم میگم، اینهمه اصرار لازم نیست.فقط بعضیا رو اسم کوچیکشونو نمیدونستم.

رامین رواقی، ترم سه تازه چشمم بهش اوفتاد، با یه ویولون روی کولش.

مهدی قاسمی، کسی که منو وسوسه کرد تا با موتور بیام دانشگاه، بنده خدایی که مدل موش ترم آخر همه رو به فکر انداخته بود، روزای آخر هر روز با یه تی شرت جدید میومد.

علیرضا صفوی پور، نمیدونین چقدر دست و دل بازه، هر جا گمش می کردی می تونستی (اونجا) پیداش کنی البته به اتفاق بقیه روفقاش.

محمد نوروزی، کم حرف و خنده رو.

آقای تالبی، همه یک کلمه براشون تکه کلام میشه ولی تالبی یه جمله تکه کلامش بود (استاد ما شاغلیم، پس شاغلا چه کار کنن)، وقتی ترم آخر فهمیدم که این بنده خدا یه ساله نامزد داره تازه فهمیدم همتش خیلی بیش از ما بوده. ترم آخر از بس سر کلاس خطوط انتقال خودشیرینی کرد می خواستم خرخرشو .....

آقای سوری، خنده رو ولی وای به وقتی که از دست یه دانشجوی کم سن و سال عصبانی بشه، خدا رحم کنه.

محسن رحمانی، ملقب به دکتر.

آقای ناظمی، پایه واسه درس خوندن دسته جمعی، وقتیایی که به پارسا دست رسی نبود به داد میرسید.

محمد صفری، این آخری اونم به جمع موتور سوارا پیوسته بود، خدایا به خیر بگذرون!

آقای گردان، وقتایی که با رفیقاش حرف میزد هیچی نمیفهمیدی.

مهدی رحمان شاهی، جون میده واسه اس ام اس بازی، سه سوته جوابتو میده.

امیر گودرزی، اگه کلاس ریاضی مهندسی خانم حمید پور چند روز بیشتر ادامه پیدا کرده بود حتما یکیشون خرخره اون یکو .....

......

.....

...

سمانه وطن نژاد،data not found، اشتباه لوپی شد.

راستی، همین روزا یه خبر خیلی خوش بهتون میدم، منتظر باشین!