رفت...

رحیل...  

فریادکه از عمر جهان، هر نفسی رفت                        دیدیم کزین جمع پراکنده، کسی رفت... 

شادی مکن از زادن و شیون مکن از مرگ                     زین گونه بسی آمد و زین گونه بسی رفت...  

 

از پیش و پس قافله ی عمر میاندیش                         گه پیشروی طی شد و گه باز پسی رفت... 

رفتی و فراموش شدی از دلِ دنیا...                           چون ناله ی مرغی، که صدای قفسی رفت... 

رفتی و غم آمد به سر جای تو ای داد                         بیداد گری آمد و فریادرسی رفت... 

این عمر سبک سایه ی ما، بسته به آهی ست         دودی ز سر شمع پرید و نفسی رفت...  

 

                                                           

                                      ................ هوشنگ ابتهاج......................

نظرات 2 + ارسال نظر
مجید نعمتی 1389/06/26 ساعت 12:52 ب.ظ

خدایی این شعر با صدای شکیلا خیلی خوشگل تره، نه؟

خودتم خوشکلی ٬ عزیز دلم !!!( خدا خسرو شکیبایی رو رحمت کنه ٬ یهو یادش افتادم ٬ با چه طنینی میگفت : عزیز دلم . )

حسن مجیدی 1389/06/26 ساعت 09:47 ب.ظ

دستت درد نکنه واقا بعضی از شعر های ه.الف. سایه لنگه ندارن.
بسیار زیبا بود.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد